ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟ ΝΕΡΟ 2014-15

ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΟ ΔΙΑΦΑΝΟ, ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.

 

 

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΓΥΡΑΔΩΝ ΜΕ Λ.Τ.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΟ ΔΙΑΦΑΝΟ, ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.

ΤΑΞΗ: Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Ευφροσύνη Νάκου

Περιβαλλοντολόγος Π.Ε.

Πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός

Μς Αγροχημεία Περιβάλλοντος

Πρώην Εργαστηριακός Συνεργάτης ΑΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ

& Ερευνήτρια προγράμματος PARSEL

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ :2014-2015

΄Ερευνα πεδίου περιοχής

Λαογραφική έρευνα παραδόσεων

Βιβλιογραφική έρευνα

 
   

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΕΡΕΥΝΑ ΠΕΔΙΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗΣ Ν. ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΧΛΩΜΟΥ

Πηγές στον Χλωμό Κερκύρας

Από τα πολλά χρόνια το χωριό υδρεύονταν από πηγές που υπήρχαν διάσπαρτες ανά την έκταση του χωριού καθώς και στους οικισμούς του. Αυτές οι πηγές ήταν πηγάδια με πόσιμο νερό και άλλα που ήταν μόνο για άρδευση και κυρίως για αγροτικούς λόγους, όπως το πότισμα, το ράντισμα κ.α.. Πόσιμες Πηγές είναι:

Κατ? αρχάς, η κύρια πηγή του χωριού είναι το Πλύμα ? Ρήγα, η οποία βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά του χωριού.

Τοποθετείται ανάμεσα στο Χλωμό και τον οικισμό του Άγιο Δημήτριο, θέση που έπαιζε σημαντικό ρόλο. Το νερό του πηγάζει από τα έγκατα του παρακείμενου βουνού. Σύμφωνα με τον ιστορικό Κλήμη , κοντά σε αυτή την πηγή υπήρχε κατά τον 14ο αιώνα μοναστήρι με καλόγριες, το οποίο καταπλακώθηκε από μια μικρή κατολίσθηση. Το πλύμα (όπως έχει επικρατήσει σήμερα)  κτίστηκε κατά τον 13ο αιώνα από τους πρώτους κάτοικους του Χλομού, που σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό Θαβώρη ήταν μισθοφόροι του Βυζαντινού Στρατού. Χρησιμοποιήθηκε για επτά αιώνες έως το 2008 που εκείνη την περίοδο κρίθηκε , από ειδικούς υδρολόγους, τοξικό και άκρως επιβλαβές για την υγεία.

Μάλλον πρόκειται για κακόβουλη και προμελετημένη πράξη τρίτων οι οποίοι ήθελαν να καταστρέψουν ένα μνημείο της φύσης. Αυτό γιατί ένα χρόνο πριν είχε γίνει έλεγχος από τους ίδιους υδρολόγους και είχε κριθεί πόσιμο. Ακόμα οι κάτοικοι θυμούνται την φυσικότητα και την κρυσταλλικότητα που είχε το νερό αυτό.

Δευτερευόντως, όταν υπήρχε έλλειψη οι κάτοικοι προμηθεύονταν νερό από την κοινοτική πηγή (Παναγιοπούλα) παραπλήσια της Ιδιωτικής Εκκλησίας Κοίμησης της Θεοτόκου ιδιοκτησίας οικογένειας 

Επιπροσθέτως οι

Χλωμιάτες έπαιρναν νερό και από τις ιδιωτικές πηγές οικογενείας Μπαλή τα λεγόμενα κανέλια που ήταν πολύ καλό νερό για πόσιμο.

 Το 1930 αποφασίστηκε από την κοινότητα το νερό να διατίθεται για τις ανάγκες των κατοίκων. Άλλες  πηγές βρίσκονται  και στους οικισμούς του Χλομού Λίνια, Αγ. Δημήτριος, Ψαρά και Αγ. Πελαγίας όπως στην Λίνια στην Πηγή του Σωτήρα, στου Ψαρά του κόντρακα. Με αφορμή τις πηγές αυτές, η εβδομήντα εννιάχρονη τώρα ποιητική φλέβα του χωριού Νίκη Αυθίνου εμπνεύστηκε το παρακάτω ποίημα:

Στο χωριό έχουμε μια βρύση

 τρέχει γάργαρο νερό

 και πηγαίνουν τα κορίτσια

 να το φέρουν δροσερό.

Με τις στάμνες στο κεφάλι

πήγαιναν όλες μαζί

και στο δρόμο συζητούσαν

 για της νιότης τη ζωή.

Τα παιδιά που αγαπούσαν

εις το δρόμο καρτερούν

λίγο να τις καμαρώσουν

και λιγάκι να τις δουν.

Από κάτω το περνάρι

στης εκκλησιάς μες στα σκαλιά

τραγουδούσανε με χάρη

τα τραγούδια τα παλιά.

Και όταν γύριζαν εκείνες

σηκωνόταν να τις δουν

να τους γλυκοψιθυρίσουν,

και δύο λόγια να τις πουν.

Θα ?ρθεις πάλι εις τη βρύση,

θα ξανάρθεις για νερό;

που θε να συναντηθούμε;

κι έχω τόσα να σου πω.

Αν μ? αφήσουν οι γονείς μου

θα ?ρθω πάλι για νερό

και που θα συναντηθούμε

ύστερα θα σου το πω.

Κι έτσι κύλαγαν οι μέρες

την παλιά την εποχή

και περνούσανε τις βέρες

με αγάπη και στοργή.

Και ο γάμος εγενόταν

πάντοτε εις το χωριό

με παράδοση του τόπου

και τραγούδια και χορό.

Που να βρεις τέτοιες αγάπες

τούτηνε την εποχή

ψάχνεις σαν τον Διογένη

να τις βρεις με το κερί.

Γιατί χάλασαν οι νέοι

τους άλλαξε ο τουρισμός

τσ? έριξε μέσα στη λάσπη

και στο δρόμο το κακό.